برچسب بایگانی برای: دانشجو

نوشته شده توسط:  Christian Garbis

دانشجویان ارمنستانی و  UAS 

یک دانشجوی ارمنستانی، با پس زمینه تحصیلی در رشته در هوا فضا، آرزوی دیرینه ای در مورد پایداری و توسعه جوامع روستایی در ارمنستان دارد. آرمن در حال کار بر روی یک مدل UAS است که می تواند با استفاده از تصاویر هوایی که با این پرنده بدون سرنشین برداشته می گردد، کیفیت خاک زیر کشت را برای کشاورزان ارمنستانی تجزیه و تحلیل نماید. و این مشکلی است که کشاورزان برای چندین دهه با آن مواجه بوده اند و هدف از این کار مراقبت از سلامت و زنده ماندن زمین های کشاورزی است.

آرمن منظورش را بدینگونه توضیح می دهد:

” کشاورزان تمایل دارند که با تمام سطح مزرعه خود به عنوان یک قطعه همگن از زمین رفتار کنند که چنین چیزی امکان پذیر نیست، به این علت که تمامی بخش های مختلف زمین به طور یکسان مستعد رشد محصولات زراعی نمی باشند. مشکل دیگر این است که  آنها مقدار یکسانی از کود و سم را در کل زمین های خود بکار می برند که بدین صورت بسیاری از کودها و مواد های آفت کش به هدر می روند”.

آرمن یک سیستم کوچک پرنده بدون سرنشین (UAS) ابداع کرده است که بصورت خودکار و به هدف گرفتن عکسهای هوایی، بر فراز زمین های کشاوزی به پرواز در می آید. نرم افزاری را که آرمن ابداع نموده، می تواند تصاویر هوایی گرفته شده را تجزیه و تحلیل نموده و بر مبنای آن، سلامت خاک برای پوشش گیاهی را نشان دهد.

با استفاده از این تصاویر هوایی، کشاورزان بلافاصله می توانند میزان رشد قابل قبولی را برای محصولاتشان تعیین کنند. اگر چه اولین انگیزه در گرفتن تصاویر هوایی برای محاسبه سلامت محصولات کشاورزی سال های متمادی با استفاده از ماهواره بوده ، ولیکن مبنای کار کنونی در یک مقیاس بسیار بزرگتر است.  UAS  طراحی شده توسط آرمن قادر است تصاویر هوایی را از یک مزرعه با دقت بسیار بهتر حتی برای مزارع کوچک نیز تهیه نماید. سپس، کشاورزان به راحتی قادر به تعین مقدار کود و سم  مورد نیاز خود برای مناطق مورد نظرشان خواهند شد،که انجام این روش منجر به بهینه سازی هزینه ها و افزایش بهره وری خواهد گردید.

آرمن می گوید:

 “با توجه به تحقیقاتی که به طور عمده در ایالات متحده انجام شده است، استفاده از پرنده های بدون سرنشین و انجام تصویربرداری هوایی توسط آنها می تواند هزینه مواد شیمیایی را در حدود ۳۰ درصد کاهش دهد و حاصل کار تا ۱۰- ۲۰ درصد بهبود پیدا خواهد نمود”. وی تاکید می کند می گوید:

“با توجه به کمبود درآمد ماهیانه کشاورزان ارمنستان و تاثیر تغیرات فصلی بر آن، این روش تصویربرداری هوایی می تواند بطور قابل توجهی با صرفه تر باشد.

آرمن در مزرعه ای توسط پدربزرگ و مادربزرگ خود در نزدیکی منطقه آرماویر بزرگ شده است. زمین های آنها شامل یک باغ زردآلو، تاکستان ۱،۲ هکتاری، باغ گیلاس و دیگر درختان میوه می باشد که در تابستان گذشته، توانست پرنده بدون سرنشین خود را در آنجا آزمایش کند.

او می گوید: “من در مزرعه کار می کردم و با کود ها و آفت کش ها سروکار داشتم. زمانی که جوان بودم: آنها ساعت شش صبح بیدارم میکردند تا گاوها را به چرا ببرم و من از انجام این کار بیزار بودم، اما فکر می کنم که این بخشی از روند رشدم بوده و به من فهمانده که مفهوم کار و فعالیت چیست”.

آرمن  قبل از اعزام به دانشگاه داکوتای شمالی در سال ۲۰۰۶، جهت اخذ مدرک کارشناسی در رشته مهندسی برق، دو سال وقتش را صرف به دست آوردن مهارت های اساسی در ریاضیات، مهندسی و فیزیک در گروه رادیو فیزیک در دانشگاه دولتی ایروان (YSU) نموده بود.

وی در آن دانشگاه دانشجوی مهندسی در آزمایش سیستم های پرنده های بدون سرنشین بود که تعداد کمی از افراد در این زمینه، اما در مقیاس بزرگتر کار می کردند. پرنده های آنها از نوع هواپیماهای بزرگ بودند و طول بال هایشان ۱۰ فوت و وزن آنها ۵۰-۶۰ پوند بود، و از دوربین های گران قیمت برای پیگیری سلامت پوشش گیاهی استفاده می کردند.

آرمن هدفش را از ادامه آن کار اینطور توضیح می دهد:

 سپس من بیشتر فکر کردم و به خود گفتم:

“کاش بتوانم تصویربردری هوایی برای کشاورزان را در یک کشور در حال توسعه، با بودجه بسیار ارزان تر انجام دهم. شاید یک کشاورز مبلغ ۱۰۰۰۰ دلار برای صرف خرید یک پهپاد نداشته باشد، اما این احتمال هست که بتواند ماهی ۲۰-۳۰ دلار برای دریافت این داده ها پرداخت کند. اینگونه بود که این انگیزه در ذهنم به وجود آمد: تلاش برای ایجاد چیزی که بسیار کوچکتر و ارزان تر باشد”.

آرمن مدرک کارشناسی ارشد خود را از گروه هوانوردی و فضانوردی در MIT بدست آورد که در آن به تحقیقات مدل سازی تعامل انسان با پهپاد پرداخته است. در حال حاضر نیز به دنبال دریافت مدرک دکترای خود در همان بخش است و در نظر دارد حداکثر تا سال ۲۰۱۵دریافت نماید.

آرمن و عشق او به بنیاد لویز

آرمن در سال ۲۰۰۹ یکی از شاگردان دانشمند سرشناس و نامی”لویز” بود. و در آن سال او تحصیلاتش را در MIT شروع کرده بود. آرمن برای بنیاد لویز بسیار ارزش قایل بود چرا که آن بنیاد نه تنها به دانش آموزان ارمنستانی بلکه برای همه مردم جهان بسیار مفید واقع شده و دست آوردهایش قابل تحسین بودند.

آرمن در مورد بنیاد لویز می گوید: ” بنیادلویز با وصل خود به مردم و به اشتراک گذاشتن ایده ها یی که گاهن – مانند پروژه من – مضحک به نظر می رسند انجام کارها را آسان می سازد.  تلاش بنیاد لویز سعی در کمک به منابع در جهت توسعه و پیشرفت است و آنهم بستگی به این دارد که فرد تا چه میزان و تا چه حد تمایل به همکاری با دیگر افرادی که در این جهت نیاز به کمک دارند فعال باشد”.

آرمن در ادامه می گوید: ” بورس تحصیلی لویز به من این آزادی و امکان را داد تا یک پروژه تحقیقاتی را که شخصا به آن علاقه داشتم انتخاب کنم. مهمتر از آن این است که: از طریق بنیاد لویز توانستم به یک شبکه باور نکردنی از افرادی که مشتاق کمک به یکدیگر – برای رسیدن به رویاهای خود می باشند – دسترسی پیدا کنم. این شبکه متشکل از دانشجویان جوان، مربیان و افراد حرفه ای می باشند که در امور علمی بسیار با استعداد هستند”.

برنامه های آینده آرمن

یکی از رویاهای آرمن ایجاد یک مرکز تحقیقاتی در ارمنستان است. انجام این کار نه تنها به او بلکه منافع کلیه شهروندان ارمنی را در بر خواهد گرفت. او در حال توسعه یک چهارچوب برای شرکت های کوچک و بزرگ می باشد که امکان تولید محصولاتی برای کشورهای در حال ظهور و یا در حال توسعه را فراهم نماید.

نظر آرمن این است که: ” نتیجه مطالعات انجام شده نشان می دهند: محصولاتی برای بازارهای توسعه یافته ساخته شده اند که – به علت یکسان نبودن نیازها و شرایط مختلف در بازارهای در حال توسعه – به خوبی عمل نمی کنند و برای مردم آن مناطق قابل قبول نیستند. بنابراین من در تلاش هستم تا بتوانم یک چهارچوب جدید قابل قبولی راه اندازی نمایم و یا از شرکت های مالی بخواهم تا این نوع محصولات را توسعه دهند”.

بسیاری از تحقیقات آرمن در ارمنستان انجام شده است. او در این کشور با چندین شرکت IT صحبت و تبادل کرده تا بتواند بفهد که چگونه می توان محصولات را در بازار ارمنستان توسعه داد. اگر چه بیشتر برون سپاری ها در بازارهای خارجی انجام می گیرد نظر آرمن این است که:

” اگر بتوانیم تعداد و توان پرنده های بدون سرنشین UAS را در ارمنستان توسعه و گسترش دهیم، خواهیم توانست آن را به ایالات متحده، استرالیا، شرق اروپا، روسیه، که در آن بازار بسیار بزرگتر از بازار ارمنستان است صادر کنیم”.

نظر  Bret C  

برت به آرمن تبریک می گوید:

نخست به دلیل تمرکزش بر تصویربرداری هوایی توسط پرنده های بدون سرنشین UAS/UAV و کاربردش در امورکشاورزی و نیز به کشف این واقعیت که نیازهای کشاورزان متفاوت از دیگر کاربردها می باشد. شرکت وی درک می کند که کشاورزان به چه چیزی نیاز دارند و چه چیزی می خواهند. آنها عاشق تکنولوژی پرنده های بدون سرنشین نیستند، بلکه مشتاق نتایج حاصل از این فن آوری جهت افزایش بازدهی، کاهش هزینه های ورودی و یا هر دو می باشند.

به عنوان مثال:

فصل بهار در بسیاری از نقاط جهان مانند بخش غرب و میانه ایالات متحده فصلی است که باد با شدت بیشتری می وزد و بسیاری از پرنده های بدون سرنشین – حتی بسیاری از آنها هم که از سرعت و توان بالاتری برخوردار هستند – قادر به پرواز در چنین وضعیت و شرایطی نیستند. به همین دلایل است که استفاده از پرنده های بدون سرنشین حرفه ای در امور کشاورزی سهل تر و امن تر به نظر می رسد.

از طرفی هم چنانچه از کشاورزان در مورد استفاده از UAS ها سئوال شود بی علاقگی به آن نشان می دهند و کمتر حاضر به سرمایه گذاری برای آنها می شوند. دلیل عمده این عدم علاقه را در مشکلات صعود و فرود این پدیده می بینند. پس بهتر است که آرمن سیستم UAS  را طوری طراحی و از هرگونه اشتباهی مبرا سازد تا قادر باشد به صورت خودکار فرود آید و پرواز(صعود) نماید.