این یک پرنده است؟ این یک هواپیما است؟ نه، این یک کواد کوپتر است!
نوشته شده توسط Erick Bengel Cannon Beach Gazette
ممکن است که بعضی اوقات مردم ساکن در نزدیک Chapman Point متوجه شیئی عجیب و در حال پرواز در آسمان شوند که در تاریخ ۱۲ تا ۱۴ ژوئن در اطراف ساحل شیرجه می زند و یا اوج می گیرد.
از دیدنش ملتهب نشوید چرا که او فقط یک پرنده بدون سرنشین از نوع کواد کوپتر است.
سرویس های خدماتی ماهی و حیات وحش ایالات متحده به همراه سازمان مدیریت اتمسفر و نشنال اوشیانوگرافیک از کواد کوپتر برای تحت نظر قرار دادن لانه های مرغ های دریایی در سواحل کانن استفاده خواهند نمود.
این کوادکوپترها از تراکم و گسترش جمعیت انواع پرنده های دریایی مانند مرغ ماهی خوار در سواحل عکسبرداری هوایی و فیلم برداری هوایی خواهند نمود.
به گفته آقای Shawn Stephensen زیست شناس حیوانات وحشی در شرکت Oregon Coast National Wildlife Refuge Complex (مجتمع اورگان، پناه گاه ملی حیات وحش ساحل) در حوزه ماهی و حیوانات وحشی، دانشمندان این تصاویر هوایی و عکسهای های هوایی گرفته شده توسط کواد کوپتر – کواد روتور – را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و با شمردن تمامی پرندگان از روی تصاویر تلاش خواهند نمود بزرگی و وسعت نسل و جمعیت آنها را تخمین بزنند.
همزمان با اینکه خلبان کواد کوپتر در حال هدایت پرنده بدون سرنشین به نقاظ مختلف ساحل می باشد، تصاویر هوایی اخذ شده توسط دوربینی که بر روی کواد کوپتر نصب شده است بصورت زنده به کمک خلبان و دانشمندانی که در نزدیکی وی ایستاده اند ارسال می گردد. و خلبان به دستوراتی از قبیل “کمی به چپ برو و یا مقداری به بالا برو” عمل خواهد نمود تا دوربین دقیقن در جای مناسب و مورد نیاز قرار بگیرد.
آقای Jaon Mansour رییس بخش عملیاتی پرنده های بدون سرنشین در مرکز عملیات هوایی (NOAA’s) در یک ایمیل گفته است:
وقتی که بدنه کواد کوپتر – کواد روتور – دقیقا در محل مناسب قرار بگیرد، کمک خلبانم خیلی به سادگی خواهد گفت،” حالا عکس را بگیر” من هم یک دکمه را فشار می دهم و عکس هوایی گرفته می شود.
خود کوادروتور!
آقای منصور خلبان و مسئول هدایت کواد کوپتر مدل (MD4-1000 Quadcopter) است که بدنه آن تقریبا اندازه یک توپ بسکتبال است و دوربین نصب شده بر روی آن که از طریق ایستگاه زمینی هدایت می گردد تقریبا به اندازه یک توپ بیسبال است.
البته تیم جستجو هواپیمای بدون سرنشین از نوع پوما (RQ-20A Puma AE) که بزرگتر است و بیشتر به هواپیما شباهت دارد و طول بالش به ۹ فوت می رسد را نیز برای این کار آزمایش می نماید.
Stephensen می گوید: هردو پرنده اعم از نوع کوادکوپتر ویا پوما در پایگاه و محل استقرار خودشان شروع به پرواز نموده و سپس در بالای محل زندگی حیوانات وحشی و ماهی ها به پرواز ادامه می دهند.
او اضافه می کند و می گوید: آنها هیچگاه در بالای املاک و حریم خصوصی کسی پرواز داده نمی شوند.
و به گفته منصور هر پرواز تقریبن بین ۱۰ تا ۲۰ دقیقه طول می کشد.
این پروژه یکی دیگر از سری پروژه هایی است که در زمینه آزمایش میزان مفید بودن استفاده از پرنده های بدون سر نشین و کواد کوپتر برای اهداف تحقیقاتی حیات وحش است.
آقای Matt Pickett هماهنگ کننده عملیات هوایی در سازمان NOAA می گوید: ما حدود دو سال است که پرنده های بدون سرنشین را برای جایگزین نمودن روشهای فعلی نظارت هوایی بر حیات وحش تحت بررسی قرار داده ایم.
منصور می گوید: پرنده های بدون سرنشین به دانشمندان کمک می کنند که از طریق روشهای نوین به هوش زیست محیطی کاملا جدیدی دست یابند. و پرنده های بدون سرنشین به خوبی نشان داده اند که برای جستجو و نظارت بر محیط زیست ابزارهای کاملا مناسبی هستند.
به زودی قرار است یک پروژه آزمایشی مشابه جهت مطالعه زندگی پرنده های دریایی توسط پرنده های بدون سرنشین در جزیره Blon نزدیک Reedsport شروع شود.
ارزانتر، سبزتر، امن تر
بطور سنتی، دانشمندان برای مطالعه جمعیت پرندگان دریایی از هلی کوپتر و دوربین های دستی و مکانیکی استفاده می کردند که استفاده از هلی کوپتر برای این منظور هم برای دانشمندان ریسک بالایی داشت و هم برای پرندگان.
Stephensen می گوید: ببین، بطور معمول، من توی هلی کوپتر می نشینم، در طول ساحل پرواز میکنم و از جمعیت پرندگان عکس می گیرم. سپس تعداد پرندگان را در این عکس ها شمارش می کنیم تا تخمینی از بزرگی جمعیت آنها بدست آوریم. بالطبع نشستن توی همچین هلی کوپتری خیلی خطرناک است چرا که اگر این هلی کوپتر خوب کار نکند و یا سقوط نماید به من صدمه وارد خواهد شد. سر و صدای زیاد هلی کوپتر نیز خودش یک مسئله است.
منصور می گوید: پستانداران و پرندگان دریایی به شدت به سر و صدای زیاد و تحرکات سریع حساسیت دارند، چنانچه مزاحمت برایشان ایجاد کنیم تحقیقات ما دقیق نخواهد بود و به نتیجه مثبت نخواهیم رسید.
استیفنسن می گوید: تنها هلی کوپتری می تواند برای تحقیقات در حیات وحش استفاده گردد که قادر به ایستادن در ارتفاع ۱۰۰۰ پا (تقریبا 304 متر) در بالای منطقه بدون ایجاد مزاحمت برای حیوانات و وارد نمودن خسارت باشد. از این میزان پایین تر آمدن باعث می گردد تا پرندگان به پرواز در بیایند و از آنجا بگریزند و آشیانه و تخم های گذاشته شده خودشان که جوجه در آن است را برای شکارچیان بجا بگذارند.
اما پرنده های بدون سرنشین، که تحرکشان آرامتر بوده و سر و صدای کمتری دارند میتواند بطور کاملا پنهانی و به فاصله کمی به پرنده ها نزدیک شود.
منصور می گوید: صدای کمتر یعنی مزاحمت کمتر که منجر به تحقیقات دقیقتر خواهد شد.
آقای Roy Lowe سرپرست پروژه در بخش پناه گاه حیوانات که در سال ۱۹۹۸ کار نظارت بر جمعیت پرنده های دریایی در طول ساحل را به عهده داشته است می گوید: علاوه بر مشکلات ذکر شده، استفاده از هلی کوپتر واقعی برای پروژه های تحقیقاتی “بسیار گران” تمام می شود، به طوری که مجبور خواهیم بود تحقیقاتمان در مورد ماهی ها و حیات وحش دریایی را به یک پرواز در سال محدود نماییم.
و نظر آقای Pickett این است که: “به تجربه و اعتقاد ما پرنده های بدون سرنشین ارزانتر، سبزتر، با امنیت ترین ابزار برای نظارت بر منابع طبیعی می باشند”.
نتیجه گیری
چنانچه پرنده های بدون سرنشین بدرستی از پس این مسئولیت بر بیایند، محققین قادر خواهند بود چندین پرواز را در طول سال برنامه انجام دهند و مستندات دقیقتر و جامع تری را از جمعیت پرندگان دریایی در زمان زاد و ولد بدست بیاورند.
آقای Lowe می گوید: استفاده از پرنده های بدون سرنشین به ما این امکان را می دهد که میزان تغییر جمعیت پرندگان در تابستان را بدست بیاوریم که این امر به نوبه خود ما را به درهای بزرگ تحقیقاتی جدیدی هدایت خواهد نمود.
گروه ما امیدوار است که پرنده های بدون سرنشین بتوانند عکس های مشابه، و یا با کیفیت بهتری از آنها که Stephensen با ایستادن در کنار درب های باز هلی کوپتر می گیرد تهیه نمایند.
Stephensen نظرش این است که : چنانچه عکسهای گرفته شده توسط پرنده های بدون سرنشین کیفت مشابه و یا بهتری را ارایه دهند، به احتمال زیاد ما از پرنده ه های بدون سرنشین در عکس برداری هوایی برای تحقیقات در رابطه با چگونگی زندگی حیوانات استفاده خواهیم نمود.
پس از اتمام این پروژه ، سازمان ماهی و حیات وحش نتیجه را به یک پایگاه اطلاعاتی منتقل خواهد نمود که از طریق وب سایت refuge complex’s قابل رویت خواهد بود.
او می گوید: به احتمال زیاد من یک گزارش تهیه خواهم نمود که در مجله علمی scientific journal درج خواهد گردید، اما این شروع کار است.
آقای Pickett می گوید: سازمان NOAA قصد دارد در ماه ژوئن از پرنده های بدون سرنشین برای تحقیق و مطالعه در باره monk seals واقع در جزیره هاوایی استفاده نماید.
ما امیدواریم که در ماه سپتامبر کاری در رابطه با لاک پشت های پشت چرمی در Monterey انجام دهیم.
